G¿ówny bohater - literat, którego imienia czytelnik nie poznaje - przemierza ulice, parki, cmentarze i rozmaite zau¿ki dziewi¿tnastowiecznej Christianii. Nie mo¿e znale¿¿ sta¿ej pracy, zalega z czynszem. Nie je od kilku dni, ledwo trzyma si¿ na nogach. Jego cierpienia dodatkowo pot¿guj¿ wrodzona duma i wstyd. Uwaga Hamsuna koncentruje si¿ przede wszystkim na odczuciu g¿odu, braku nadziei i wynikaj¿cych z nich konsekwencji zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Fascynuj¿cy monolog wewn¿trzny z opisami marze¿, uroje¿ i obsesji doskonale obrazuje odmienny stan ¿wiadomo¿ci cz¿owieka, którego ka¿dy dzie¿ sprowadza si¿ do wegetacji na granicy ¿ycia i ¿mierci.
¿G¿ód” jest jedn¿ z najwybitniejszych powie¿ci w dorobku laureata Nagrody Nobla Knuta Hamsuna. Ten prekursor modernistycznej powie¿ci psychologicznej zawar¿ w niej w¿tki autobiograficzne, nawi¿zuj¿c do swoich nie¿atwych dziennikarskich pocz¿tków w stolicy Norwegii. ¿G¿ód” jest zapowiedzi¿ literatury nadchodz¿cego XX wieku.
